کد مطلب:24291 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

ديدگاه قرآن درباره غيبت و تحليل آن چيست؟

در سوره حجرات آمده است:«ولايغتب بعضكم بعضا...;(1)هيچيك از شما ديگري را غيبت نكند، آيا كسي از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟».
امّا تحليل قرآني: غيبت با دهان از ديگران كم كردن و از آنها كندن است، كه تمثيل خوردن گوشت برادر مرده بدان اشاره دارد. غيبت اين است كه به گونه اي درباره كسي حرف بزنيم كه در نظر مخاطبمان شكسته شود و حقير و خفيف گردد. پس آنجا كه از او كم نكنيم و بر او بيفزاييم، حتي اگر راضي نباشد، غيبت نيست. همانطور كه اگر مخاطبمان از عيب آن شخص مطلع باشد. باز غيبت نيست.
ريشه غيبت از خودنمايي، شيرين زبان، وقت كشي، عادت، غضب، نفرت و عجز از برخورد با طرف مقابل مي باشد.
به مفاد اين آيه شريف عامل بازدارنده غيبت، ايمان، محبت و اخوّت است; زيرا ما كسي را كه دوست داريم و به خود منسوب مي دانيم، تحقير نمي كنيم. حتي نمي خواهيم كسي از مشكلات مشخصي مورد علاقه آگاه شود; چون حقارت شخص محبوب از دو جهت برما گران مي آيد: 1. نسبت او با ما; 2. محبت و علاقه ما به او; بنابراين در آيه مذكور بر عناصر ايمان و عشق و اخوت تكيه مي شود.

ـــــــــــــــــــــ
1 - سوره حجرات، آيه 12.

ـ2006ـ
عشق به خدا ما را با ديگران كه با خدا پيوند دارند، پيوند مي دهد و همين ايمان، اخوت و نسبت را به وجود مي آورد، چون آنها كه از جام محبت خدا سرشار شده اند، حتي اگر از يك مادر هم شير ننوشيده باشند و زير يك سقف نخوابيده باشند، برادر و منسوب به يكديگر هستند.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ2007ـ